Tutoring to zindywidualizowana forma edukacji, oparta o relację Mistrz – Uczeń. Spotkania, określane mianem „tutoriali”, odbywają się w systemie 1:1 i zasadniczo trwają od momentu rozpoczęcia udziału w Programie na III lub IV roku, aż do zakończenia studiów przez Podopiecznego.

W trakcie tutoriali Podopieczny prezentuje wykonanie otrzymanego wcześniej od Tutora zadania, a następnie wspólnie je omawiają, nie tylko co do merytorycznej zawartości, ale także co do metody działania Podopiecznego, jako prawnika In spe. Skąd się biorą zadania? Opracowują je tutorzy na podstawie zidentyfikowanych, w czasie pierwszych spotkań, potrzeb Podopiecznego. Chodzi o to, by Studenci mogli się nauczyć sposobów działania w praktyce prawniczej, zarówno zawodowej jak i naukowej. Są zapraszani na konferencje, do współpracy przy pisaniu artykułów naukowych, otrzymują akta spraw do „rozgryzienia”. Najistotniejszą częścią tych działań, obok samego wykonania zadania, jest omówienie wszystkich jego aspektów – chodzi o poszerzanie granic, rozwijanie umiejętności posługiwania się wiedzą, a nie samo jej nabywanie. Tutor nie sprawdza przygotowanej pracy pisemnej lecz słucha Studenta i następnie stawia pytania – czy można było zadanie wykonać inną metodą? A dlaczego została wybrana właśnie ta? Czy są sposoby, aby wygenerować więcej alternatywnych rozwiązań? Czy sięgnęło się do wszystkich źródeł pozyskania danych do wykonania zadania? Czy dostatecznie skorzystało się z wyobraźni, by połączyć wiedzę z umiejętnościami? Dobrze postawione pytanie może spowodować, że Uczeń sam dochodzi do wielu wniosków i jest to efektywniejsze, niż prezentowanie ich za pulpitu wykładowcy.